Ik was pas zeven dagen terug van mijn drieweekse hoogtestage in Sankt-Moritz. Een topprestatie kon ik niet verwachten, want bij terugkomst van een hoogtestage heb je meestal een weerbots tussen de 3de en 10de dag op zeeniveau. Een goede 5.000m op een latere datum was er niet, dus het was Merksem of niets. Eens goed afzien was het doel. De piste is voor mij nog steeds heel belangrijk om mijn basissnelheid aan te scherpen.
Trage openingsronde
De weersomstandigheden waren alvast goed, enkel de piste lag er slecht bij. In één van de bochten lag de tartan gewoon los, een gevaarlijke situatie. Abdi Bashir was voorzien als tempomaker, hij zou de groep leiden richting een eindtijd onder de 14'. Ik kende een goede start, maar moest al meteen beginnen trippelen. Na 200m kwamen we dan ook door in 36 seconden, vééééél te traag en hier verloor iedereen al minstens 4 seconden. Ook de volgende 200m ging in 36 seconden en meteen verloren we opnieuw kostbare seconden. Normaal kom ik zonder problemen na één ronde door in 66 a 68 seconden.
Eenzaam tussen twee groepen
Na de trage eerste ronde ging het tempo dan toch de hoogte in, ik liep achteraan de compacte kopgroep. De eerste kilometer ging in ongeveer 2.56. Na anderhalve kilometer moest ik de kopgroep laten gaan, we liepen intussen rondjes van 67-68 seconden. Na twee kilometer klokte ik 5.47, meteen een kilometer in 2.51 en daar moest ik toch even van bekomen. Op mijn eentje probeerde ik het tempo zo strak mogelijk te houden om het verval te beperken. Ik zat eenzaam tussen twee grote groepen, een ondankbare wedstrijd, maar ik bleef vechten voor elke seconde.
Met snelle slotronde naar 14.36.68
Na drie kilometer kwam ik door in ongeveer 8.46, een mooie eindtijd zat er nog altijd in. Onder de drie minuten blijven voor de voorlaatste kilometer was de booschap en met 2.59 lukte dit me ook. Na vier kilometer stond de klok op 11.45. Met een goede laatste kilometer zat een duik onder de 14.40 er in. Met nog één ronde te gaan zag ik een tijd van 13.31 staan. Mits een snelle laatste ronde kon ik in de buurt komen van mijn besttijd, die staat sinds 2007 op 14.35.45. Ik finishte uiteindelijk als 9de in een tijd van 14.36.68, mijn tweede beste tijd ooit. Mijn laatste ronde kon ik nog afwerken in 65 seconden en zo liep ik mijn laatste kilometer in 2.51.
Nog niet aan mijn limiet op de 5.000m
Ik had geen super gevoel en daarom ben ik ook bijzonder tevreden met dit resultaat. Mits een snellere openingsronde, frissere benen en een betere wedstrijd zit een tijd van 14.20 er wel in. Na deze wedstrijd besef ik meer dan ooit dat mijn besttijd van 14.35.45 nog niet definitief is. Pas een maand terug begon ik wat specifieker voor de 5.000m te trainen en de trainingen missen hun effect alvast niet.
Ik wil tot slot mijn vriendin Charlotte en mijn makker Norddine Amrani bedanken voor de steun ter plaatse. Ook bedankt aan de overige supporters.
De pistespikes gaan opnieuw de kast in. Mijn pisteseizoen beperkt zich dus tot drie wedstrijden. Ik had graag wat meer pistewedstrijden gelopen, maar met een marathon eind juni en een drieweekse stage in augustus was er niet veel mogelijk. Ik loop de volgende weken nog enkele stratenlopen. Deze loop ik vooral in functie van de marathon en daarom bouw ik ook niet af voor deze wedstrijden. De Vo2max trainingen bouwen we intussen wat af, in de plaats komen de marathon specifieke trainingen. Mijn eerstvolgende wedstrijd wordt de zware halve marathon 'Dwars door Grijsloke', deze staat komende